تلفیق روش anp و topsis فازی در محیط gis به منظور بررسی توزیع بهینه پارک های درون شهری (مطالعه موردی: منطقه یک شهرداری بندرعباس)

بخش اعظم تصمیم گیری ها دارای ماهیت مکانی است. مدل anp برای حل مسائل تصمیم گیری پیچیده مورد استفاده قرار می گیرد. توزیع پارکهای شهری در سطح شهر بندرعباس برمبنای استانداردها و مدل، پایه ریزی نگردیده است و اولویت های مکانی برای احداث این فضاها در منطقه یک شهر بندرعباس نامعلوم است. بنابراین، برای رفع این مسائل می توان مدلی ارائه داد تا با بکارگیری معیارهای استاندارد مکانیابی فضای سبز، انتخاب بهترین مکان ها برای پارک های درون شهری انجام پذیرد. بنابراین هدف از این تحقیق شناسایی و تعیین پارامترهای مؤثر در مکان یابی پارک های درون شهری و اجرا و بررسی روش anp و topsis در شناسایی مکان های بهینه پارک های درون شهری منطقه یک بندرعباس می باشد. از اینرو برای اجرای روش anp در نرم افزار super decision به وزن دهی 10 معیار در قالب سه خوشه ی زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی- فضایی اقدام شد. در مرحله بعد، نواحی دارای محدویت برای احداث پارک حذف گردید. با استفاده از توابع تحلیلی gis از قبیل بافرینگ و شبکه، کل محدوده برای هر یک از معیارهای انتخابی پهنه بندی شد. سپس با روش همپوشانی شاخص، نقشههای پهنه بندی شده براساس وزن اکتسابی از روش anp، نقشه حاصل در پنج کلاس از بسیار مناسب تا غیر قابل احداث پارک تهیه شد. همچنین با استفاده از روش تاپسیس فازی و با در نظر گرفتن وزنهای anp، به رتبه بندی منطقه یک شهری بندرعباس در پنج کلاس مشابه روش همپوشانی شاخص پرداخته شد. نتیجه پژوهش نشان داد که مناطق مناسب و بسیار مناسب جهت پارک های آتی در شهرک گاز، شهرک طلائیه و اطراف بزرگراه شهید رجایی واقع شده اند. ایجاد پارک در این مناطق به همراه پارک های موجود، می تواند توزیع بهینه ی پارک ها را تضمین کند.